Els Standaert voltooide zondag een van de zwaarste uitdagingen ter wereld. Ze finishte namelijk voor de tweede maal al binnen de tijdslimiet van de Comrades Marathon in Zuid-Afrika. Dat is een marathon van ongeveer 90km over een heuvelachtig parcours.
Opvallend was dat Els, die in Zuid-Afrika woont maar afkomstig is uit Sint-Martens-Lennik, de wedstrijd voltooide in 10:50:00. Hiermee verbeterde ze haar tijd van vorig jaar met 45 minuten. “Vorig jaar sukkelde ik met een knieblessure”, zegt Els Standaert. “Ik stond toen aan de start nadat ik zeven weken had hersteld van die blessure. Ik kon toen de wedstrijd net voor de tijdslimiet uitlopen in 11:35:00.”
“Na de editie van 2016 besloot ik al heel vlug om dit jaar opnieuw deel te nemen. Eind 2016 begon ik opnieuw te trainen. Vanaf januari 2017 verhoogde ik de intensiteit van mijn trainingen. In mei 2017 liep ik 90km per week. Ik verstevigde mijn spieren voor de Comrades 2017 door de trainingsafstanden af te wisselen.”
Veel hellingen
Hierdoor stond de 40-jarige Els op zondag voorbereid aan de start van de wedstrijd. “In totaal was de ultramarathon dit jaar 86,7km lang. De 1780 hoogtemeters maakten het parcours dit jaar extra zwaar. 52km van het parcours liep omhoog”, zegt Els Standaert. “De Comrades uprun is befaamd omdat deelnemers vijf zware bergen genaamd Cowies, Fields, Botha, Inchanga en Polly Shorts moeten bedwingen. De andere hellingen krijgen geen naam omdat ze minder dan 2km lang zijn.”
Els begon aan de race met een tactiek: “Tijdens de eerste drie lange hellingen paste ik de loop- en stapstrategie toe. Dit betekende dat ik 200 tellen liep en 100 tellen stapte. Die eerste drie beklimmingen waren erg stijl. Daarom raadden professionele atleten me aan om deze strategie tijdens de beginfase toe te passen.”
Na de beklimming van Inchanga kreeg Els een dip. “Ik ben toen iets meer beginnen te stappen”, verklaart Els Standaert. “Maar na Inchanga kregen de benen wat meer rust. De laatste 25km waren niet meer zo heuvelachtig. Het ging nog steeds veel omhoog en omlaag maar deze laatste kilometers waren iets minder stijl. Ik kreeg het op de laatste helling van de wedstrijd, op 9,5km van de finish, wel moeilijk door vermoeidheid in de benen. Na deze beklimming volgden nog twee steile kuitenbijters en dan was het voorbij. Het gevoel dat ik kreeg toen ik over de streep liep, was onbeschrijfelijk.”
Twee medailles
Toen Els finishte, kreeg ze twee medailles. Haar bronzen eremetaal kreeg ze omdat ze de race binnen de 11u uitliep. De tweede mocht ze in ontvangst nemen omdat ze de race voor het tweede jaar op rij binnen de tijdslimiet voltooide. Els was tijdens haar tweede deelname de enige Belgische vrouw die de uitdaging aanging.
Lees ook: Lennikse loopt zware ultramarathon