Gelukkig gaat het hier om een 1-april-grap, want onze Gronckelman verdwijnt nog lang niet van het toneel, als het van hem af hangt. De Gronckelman is een geliefde figuur, blijkt uit het groot aantal lezers die het artikel van onze april-grap hebben aangetikt. Het artikel werd zoals gewoonlijk overgenomen door andere media, We danken Emiel voor de medewerking aan deze meer dan geslaagde aprilgrap.
LENNIK – Het ziet er naar uit dat Lennik het zonder belleman zal moeten stellen. Emiel Walravens heeft besloten vroegtijdig zijn ambt van Gronckelman neer te leggen.
“Het is met veel spijt in het hart maar de jongste verwikkelingen in de gemeente hebben me doen besluiten er mee op te houden. Ik wilde er nog mee doorgaan tot mijn zeventigste maar ik word toch niet veel meer gevraagd door de gemeente. Ik wil er daarmee stoppen nu de Gronckelman nog goede en positieve herinneringen bij de Lennikenaren achterlaat. Ik gooi dus mijn toga, hoed en bel over de haag en wens mijn opvolger veel succes”, zegt Emiel Walravens.
We vroegen om een reactie van het schepencollege maar daar wist niemand wie er eigenlijk bevoegd is voor de Gronckelman. Er kwam dus geen commentaar.
Na 8 jaar
Emiel Walravens werd in 2007 aangesteld als de eerste Lennikse belleman. De belleman moest een afspiegeling worden van de vermaarde maar ook mysterieuze Lennikse advocaat en woordkunstenaar Frans Jozef De Gronckel, die de naam 'Pajottenland' uitvond. Als snel bleek dat Emiel als twee druppels lijkt op de Lennikenaar uit de negentiende eeuw.
“Tijdens de jaarlijkse bedevaart naar Halle zette Eric De Cuyper me aan om mij kandidaat te stellen als Gronckelman. Hij vond dat die rol mij op het lijf geschreven was. Na enkele maanden besloot ik in het wereldje van de bellemannen te stappen. Ik werd niet alleen Gronckelman van Lennik maar droeg ook het Pajottenland uit naar Vlaanderen en het buitenland”, vertelt Emiel.
Emiel werd lid van de Gilde van Bellemannen van het Europese Continent en nam deel aan vele bijeenkomsten en wedstrijden voor bellemannen. Hij is bijzonder fier op de vijfde plaats die hij haalde op het Europees Kampioenschap voor Stadsomroepers in 2008 in het Nederlandse Amelo. Emiel moest het er opnemen tegen 60 Europese bellemannen. De Lennikse Gronckelman trok ook tijdens het weekend van 28 april 2012 naar Robin Hood’s Bay in North Yorkshire waar dan het Europees kampioenschap voor Bellemannen plaats had.
Niet iedereen is geroepen om de belleman van zijn gemeente te worden. “We zijn allemaal een beetje speciaal. Ik vergelijk me een beetje met de nar die de koning wat mag kietelen maar de koning moet er mee kunnen blijven lachen. We zeggen al lachend de waarheid. Ik stuurde mijn teksten vroeger altijd vooraf naar schepen Geert De Cuyper maar hij heeft me nooit gecensureerd. Geert vroeg me wel eens iets te nuanceren omdat het te gevoelig lag. Als Geert Hoste de koning en de ministers mag uitlachen dan mag ik de Lennikse ingezetenen toch in hun hemd zetten, zeker”, glimlacht Emiel.
Emiel Walravens kon zich ook de enige belleman-dichter noemen. “Ik luister naar de verhalen van de mensen en schrijf zelf al mijn teksten waarin alle zinnen op elkaar rijmen. Ik zeg op een ludieke manier de waarheid zonder iemand te willen kwetsen”, zegt de Gronckelman. Iemand noemde zijn dichtwerk eens “Gronkelen”. Meteen was er een nieuw werkwoord geboren dat misschien ooit eens in de Van Dale terecht komt.
Over Frans Jozef De Gronckel is niet zo veel geweten maar volgens Emiel Walravens moet het zoals hijzelf ook een guitige kerel geweest zijn. “Hij durfde ook veel leugens te schrijven. Ik durf ook al eens te overdrijven als het me uitkomt. De Gronckel leefde graag en dat doe ik ook. Hij is jong gestorven waardoor hij het geheim van ‘Het Pajottenland” mee nam in zijn graf”, weet Emiel.
Rijk is Emiel niet geworden door zijn opmerkelijke optredens. “De gemeente betaalt 75 euro per optreden met een natje en een droogje. Ik werd dikwijls uitgenodigd om jubilea, trouwfeesten of borrelhapjes te animeren. Dan blijft het als vergoeding bij een Trappist. De vele verplaatsingen naar bellemannenfeesten betaal ik uit eigen zak. We worden er wel zeer goed ontvangen".
Een bellenman ben je niet zo maar vrijblijvend. “In Lennik word ik steeds aangesproken als Gronckelman of als belleman. Iedereen ziet me lopen waardoor ik ook een soort voorbeeldfunctie vervul. Ik maakte er een gewoonte van om elke dinsdag op de marktdag op alle gemeentediensten een goeie dag te gaan zeggen op een ludieke manier. Op de feesten in andere gemeenten en steden ben je zowat de ambassadeur van je gemeente”.