Hij begon als leerkracht en vervulde daarna zijn droom om journalist te worden. Toch koos hij in 2004 voor het onzekere pad van de politiek en bouwde hij daar een carrière uit op verschillende niveaus. Als Europarlementslid zit Mark Demesmaeker nu op het hoogste niveau maar na een drukke dag keert hij toch steeds terug naar Halle.
Dag mijnheer Demesmaeker. U was leerkracht, journalist en nu bent u politicus, van waar al die carrièrekeuzes?
“Ik ben begonnen als leerkracht in de Don Bosco-school en ik werkte daar graag. Maar eigenlijk droomde ik er altijd al van om journalist te worden. Maar in mijn tijd bestonden er daarvoor nog geen opleidingen. Men gaf me toen de raad om eerst in het onderwijs te stappen en in de tussentijd te solliciteren voor een job in de wereld van de journalistiek. In die tijd was het eigenlijk wel zo dat veel journalisten uit het onderwijs kwamen. Uiteindelijk kwam ik in 1991 terecht bij een reisprogramma op VRT en zo is mijn journalistieke carrière begonnen.”
U werkte als journalist bijna altijd voor de televisie, was dat een bewuste keuze?
“Ja, dat is toch altijd wel mijn favoriete medium geweest. Toen ik klein was keek ik op naar Vic Lories die net als ik in Essenbeek woonde. Hij was dé nieuwsanker van BRT en las ’s avonds steeds om 19u30 het journaal voor. Hij woonde bij mij om de hoek en hij was toch wel mijn voorbeeld. Het was mijn droom om dat ooit ook te doen en het is me gelukt. In mijn begindagen als journalist werkte ik ook wat voor de radio maar televisie is toch altijd wel mijn ding geweest.”
U hebt de beruchte overstap van VRT naar VTM gemaakt. Vanwaar kwam die beslissing?
“Dat was eigenlijk heel erg toevallig. Je probeert je vak zo goed mogelijk te doen en dan val je denk ik op een bepaald moment op. VTM was toen een nieuwe zender die een jaar bezig was. Tijdens de jaarlijkse uitreiking van de televisietrofeeën werden mensen genomineerd voor hun prestaties. Ik was daar toen aanwezig als genodigde en leerde daar de mensen van VTM kennen. Zij spraken mij aan en vroegen of ik eens wilde langskomen voor een gesprek. Zij zochten op dat moment namelijk vooral mensen met ervaring want ze begonnen pas. Het verhaal van VTM sprak me aan want het was wel een stevige uitdaging om als privébedrijf het monopolie van VRT te doorbreken. Ik geloofde echt in hun project, ook al waren we eigenlijk slechts met een klein aantal mensen.”
Waar werkte u het liefst?
“Ik heb nooit tegen mijn zin gewerkt. Ik heb heel graag lesgegeven maar toen ik de kans kreeg om journalist te worden, dan heb ik die gegrepen. Ik heb daarover lang getwijfeld want ik was als leerkracht vast benoemd en dus had ik zekerheid tot aan mijn pensioen. Het was niet makkelijk om dat op te geven voor het begin van een nieuwe carrière in de media. Uiteindelijk ben ik blij dat ik dat risico heb genomen want het voelde goed om bij VTM een heel nieuw bedrijf mee uit de grond te stampen. Wij wilden daar echt iets moois van maken. Die concurrentiestrijd met VRT was geweldig. Maar ja, na een paar jaar groeide dat bedrijf uit haar voegen en veranderde de sfeer. Dus wilde ik iets anders doen en daarom ben ik in 2004 in de politiek gestapt. Ik ging toen op de N-VA-lijst staan in Vlaams-Brabant maar toen was de partij nog erg klein. In de peilingen scoorden we vijf procent en ik moest dan als bekende de lijst trekken en een zetel binnenhalen. Natuurlijk nam ik ook toen een groot risico door in de politiek te stappen.”
En nu zit u dus op het Europese niveau.
“Ja, en dat is voor mij een beetje de top die ik kan bereiken. Hier maken we mee het kader voor het beleid dat in Vlaanderen en andere regio’s binnen een paar jaar zal worden gevoerd. Hier heb je veel meer de stuurknuppel in handen. Ik heb het geluk gehad dat ik in Vlaanderen vaak in de meerderheid zat, wat fijn was maar uiteindelijk zit je daar steeds een beetje vast tussen de meerderheid en de oppositie.”
U hebt aangegeven dat u wil meedoen in de strijd om burgemeester van Halle te worden. Gaat u dat Europees werk dan niet missen als u wordt verkozen?
“Ik mis soms de klas of het werk op de nieuwsredactie ook nog. Maar ik ben natuurlijk ook al schepen geweest in Halle en ik weet dat je op dat lokale niveau ook heel veel kan doen bewegen. Daar zijn de touwtjes erg kort waardoor je snel kan handelen. Dat is hier op het Europese niveau niet het geval, hier werk je meer een langetermijnvisie uit. Dat is ook heel belangrijk, politici hebben dat vaak zelfs te weinig. Ik weet dat ik het Europees niveau nooit met het lokale niveau zal kunnen combineren. Als ik verkozen word in 2018 dan zal dat denk ik mijn laatste mandaat worden. Ik ga eerlijk zijn, ik ben niet meer van de jongsten. Aan het einde van dat mandaat ga ik 67 zijn.”
Nu iets anders. Hebt u eigenlijk nog tijd voor hobby’s?
“Neen, ik heb altijd graag in de tuin gewerkt. Maar ik heb daar de tijd niet meer voor, dat is een idee dat ik een beetje in de frigo heb gestopt. Als je dat goed wilt doen is dat ook veel werk, misschien herbegin ik wel als ik met pensioen ga. In mijn vrije tijd kom ik op dit moment graag onder de mensen. Ik ga graag eens op stap en pik af en toe eens een tripje mee.”
Vanwaar komt die liefde voor het tuinieren?
“Ik heb dat van mijn grootvader die bij ons thuis de tuin onderhield. Hij bracht me de liefde voor de natuur en de dieren bij. Als kind krijg je zo’n dingen mee, en als je dan verder opgroeit dan verlies je dat een beetje uit het oog. Op een bepaalde leeftijd komt dat dan terug. Ik ben mezelf daarin dan een beetje verloren want ik begon toen immens veel te lezen over het tuinieren. Ik denk ook dat ik alles wat er te zien valt over het tuinieren op televisie heb gezien.”
U bent een Hallenaar. Wat vindt u zo geweldig aan die stad?
“Een stad is meer dan een hoop stenen. Het zijn de mensen die de stad geweldig maken, ik ken daar veel mensen en heb veel vrienden. Ik ga vaak op vakantie naar Ierland omdat het daar erg kalm is. Je vindt daar ook veel natuur en de mensen zijn er erg sociaal. Maar ik zou er niet willen wonen omdat Ierland mijn thuis niet is. Ik heb hier in Halle mijn familie en het grootste deel van mijn kennissenkring. Als mens denk ik dat jouw geboorteplek heel erg belangrijk is. Het zijn de herinneringen die van Halle mijn thuis maken.”
Had u ooit gedacht dat u zo’n carrière ging uitbouwen?
“Neen, het is me eigenlijk allemaal een beetje overkomen. Ik heb het geluk wel steeds proberen op te zoeken en ik heb overal hard voor gewerkt. Neem nu bijvoorbeeld het programma ‘Groene vingers’. Men wist op de nieuwsredactie van VTM dat ik veel tuinierde. Ik vertelde daar ook over tegen de collega’s en op een bepaald moment komt de baas van VTM tegen me praten. Hij vertelde dat er een grote belangrijke sponsor was voor een tuinprogramma. Maar zo’n programma was nu niet meteen iets wat bij de doelgroep van VTM paste. Dus vroeg de baas me om een simpel plan op papier te zetten voor een tuinprogramma. Op twee A4-papieren schetste ik kort hoe zo’n programma er kon uitzien. Een paar dagen later kwam de directeur bij mij en hij vertelde dat het er goed uitzag en dat ik kon beginnen.”
Ziet u, uzelf als een leidersfiguur? u hebt toch al wat leidinggevende functies gehad.
“Ik heb daar nog niet echt over nagedacht. Ik denk niet dat ik ooit echt bazig ben geweest. Ik heb wel altijd geprobeerd om alles in goede banen te leiden. Toen ik in het beroepsonderwijs werkte, probeerde ik mezelf steeds op het niveau van mijn leerlingen te plaatsen, dat is de enige manier om hen te motiveren. Op de werkvloer is dat net hetzelfde, je moet de mensen meenemen in je verhaal door naast je mensen te gaan staan. Je moet als leider empathie hebben, wie dat niet heeft kan geen mensen begeesteren of motiveren.”