"Hoe moeten we in godsnaam verder met sp.a?"

Mathias Pierquin is OCMW-raadslid voor sp.a in Halle. Hij schreef een interessant opiniestuk over de actuele situatie waarin zijn partij zich bevindt en vraag zicht af hoe het nu verder moet.

-------

"Net iets meer dan drie maanden nadat Groen en sp.a het huwelijk hadden voltrokken in Antwerpen, werd de droom van Samen aan diggelen geslagen. Het is pijnlijk toekijken hoe mijn partij zich stilaan onbelangrijk aan het maken is op het politieke landschap. De vraag die ik me sinds maanden stel, schiet me vandaag elk uur van de dag telkens te binnen: Hoe moet het in godsnaam verder met sp.a?

Toegegeven, ik stel me al een tijdje die vraag een paar keer per dag. Hoe komt het dat we niet kunnen wegen op het debat? Hoe komt het dat we amper of geen cruciale media-aandacht krijgen? Waarom lukt het ons niet meer om mensen warm te krijgen voor socialisme? We lopen dan ook vaak achter de feiten aan: een schandaaltje hier of daar, de Grasmarkt staat in vuur en vlam en we weten niet hoe te reageren. Toen in Gent Tom Balthazar beschuldigd werd van gesjoemel, werd hij aan de kant geschoven en vond de partij een waardig alternatief. Ook al verliezen we met Daniël Termont een van de meest authentieke socialisten uit de voorbije twee decennia, in Gent staan we er wel. In Antwerpen kiest de partij voor een kopman buiten de politiek die nagenoeg ongekend is. Na enkele maanden blijkt dat Tom Meeuws geen onbesproken persoon is en zelf graag aan modderpolitiek doet. Eens hij de bal terug in het gezicht krijgt en Groen de stekker uit het kartel trekt, weet de partij niet hoe te reageren en beslist ze achter Meeuws te blijven staan. Echt geloofwaardig komt dit niet over bij de bevolking.

De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan en iedereen voelt datgene aan wat ze niet durven zeggen: de vrees om een slecht resultaat is enorm. Al hebben we toch nog de hoop dat in de lokale gemeenten de verkiezingen anders zullen uitdraaien. Het gaat immers om lokale mensen. De nationale politiek staat daar, en misschien gelukkig, een beetje van verwijderd. Maar in aantocht van de Vlaamse en federale verkiezingen in 2019, staat er ons een enorme grote uitdaging te wachten. En nogmaals rijst er in mij de vraag: hoe moeten we in godsnaam verder?

Ik vond de opinie van Luckas Van Der Taelen, die vorige week verscheen op de website van de VRT NWS, treffend. We zitten inderdaad met een groot probleem binnen de partij. We schreeuwen moord en brand om verandering maar echt veranderen doen we niet. Er komt een nieuw logo maar eerlijk gezegd lijkt het een logo te zijn dat gebruikt werd tijdens de 1-mei viering uit 1903. Als men wil verandering brengen waarover gepraat wordt, die enige vorm van geloofwaardigheid uitstraalt, breng dan een verandering die in het oog springt: nieuwe mensen aan het roer, nieuwe linkse ideeën op papier, nieuwe naam en logo voor de partij. Kortom: een maagdelijk nieuwe witte pagina in de geschiedenis van de socialistische partij in Vlaanderen.

En wat met John? Ik heb medelijden met John Crombez. Als voorzitter tracht hij het onderste uit de kan te halen om de verandering waarnaar iedereen snakt te realiseren. En toch merken we dat het binnen de partij steeds moeilijk is om te breken met het verleden. Geef nieuwe mensen de kans om de geloofwaardigheid van de partij nieuw leven in te blazen. We hebben immers zoveel talent rondlopen binnen de partij en onder de jongeren die geen kans krijgen. Wij, jongeren, zouden de partij samen met John moeten overnemen om aan te tonen dat we het beter kunnen dan onze voorgangers. Dat zal Vlaanderen tonen dat het de sp.a menens is en dat de wil aanwezig is om te durven veranderen. We moeten erop vooruit, alleen stel ik me opnieuw de vraag; hoe moeten we dit in godsnaam doen? Simpel. Door het gewoonweg te doen."


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?