DILBEEK – In het UZ in Gent is deze morgen (20-08-14) Dilbekenaar Guido Vereecke overleden. Guido Vereecke was 13 jaar directeur van het Vlaams Cultureel Centrum De Brakke Grond in Amsterdam.
Guido Vereecke sukkelde al enkele jaren met zijn gezondheid, die de jongste maanden sterk achter uit ging. Hij werd 67.
Guido begon zijn loopbaan bij de Chiro-Nationaal als jeugdwerker. Daarna ging hij aan de slag op het departement Jeugd van de Vlaamse Gemeenschap. In de jaren tachtig was hij voorzitter van cc.Westrand. Van 1989 tot 2003 was hij directeur van de Brakke Grond in Amsterdam. Na zijn jaren in het Vlaams cultureel centrum in Nederland, koos hij voor een taak als coördinator van het Brueghelproject.
Burgemeester Willy Segers meldt het overlijden op zijn facebookpagina: https://www.facebook.com/willy.segers.50?fref=nf met onderstaande hulde:
Bij het overlijden van Guido Vereecke ( 5/11/1946 - 20/08/2014)
“Dag Guido”,
Vreemd. Nu je er niet meer bent, klinkt dit anders.
Anders was dat de verwelkoming voor een leuke babbel, het bespreken van een nieuw initiatief, het stemmen van de violen,...
Vierendertig jaar geleden leerde ik je kennen in de Kaudenaardewijk, 'ons Treeske'. Je was er de bezieler van een pril wijkleven en kon dat aanstekelijk verderzetten op al wie er bekommerd was om een groen en leefbaar Treeske. En dat leidde jij op onnavolgbare wijze: serieus-didactisch als het ging om het ontwikkelen van onze strategieën naar gemeente en andere overheden, ludiek-animatorisch als we er de wijkbewoners moesten bij betrekken. ‘Lief-kritisch’, weet je wel…
Hilarische avonden beleefden we in het Verloren Hofke en de parochiezaal: volksvergaderingen, eigen kabaretopvoeringen, zangavonden, ... Ergens was jij altijd de spil in dit raderwerk. Ook de idee van een eigen wijkkafee kwam van jou.
Jouw visie over maatschappij en politiek was ook inspirerend. In mijn prille politieke loopbaan heb ik veel van je geleerd. En ook toen het nadien voor mij 'serieuzer' werd (raadslid, schepen, parlementslid, burgemeester) was je altijd een uitstekend klankbord. Relativerend en inspirerend, nooit berustend maar motiverend. En met het juiste tempo grensverleggend: ‘verder durven denken’, weet je wel… Maar altijd vertrekkend vanuit respect, ook voor de tegenstander.
Bedankt ook voor die mooie ideeën die we samen koesterden over gemeenschapsvorming. Jij gaf ze bij mij vorm en ik beloof je ze levenslang toe te passen. Wijk, gemeente, Vlaanderen, Europa, de wereld, ... 'De essentiële levenskringen en het subsidiariteitsbeginsel', weet je wel...
Nu je er echt niet meer bent, zijn we even doelloos. Weg ook het klankbord. Maar de fantastische herinneringen aan jou zullen ons ongetwijfeld verder helpen, daar ben ik rotsvast van overtuigd. 'Zelfredzaamheid', weet je wel...
Je hebt je strijd moedig gestreden, makker. Maar de tegenstand was te sterk. Zelfs voor jouw - immer ludiek - optimisme. We gaan je ongetwijfeld missen in ons dagelijkse doen en laten, op de wijkevenementen (je trekzak-avonden op weekend , op de winteravonden waar je plots thuis al eens binnenviel,... Maar vergeten? Dat doen we je nooit!
Zoals de eveneens betreurde Bram Vermeulen (via jou gaf hij ooit een verrassingsconcert voor Groen Treeske, machtig!) het zong: "En als ik dood ga, huil dan niet. Ik ben niet echt dood, moet je weten. Het is maar een lichaam dat ik achterliet. Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten..."
Guido, dat laatste is onbestaand: zo veel anekdotes, zo veel belevenissen… Jouw talenten (spreken, schrijven, muziek, …) waren dan ook onvergetelijk!
Rust zacht, trouwe vriend, wij zorgen voor Griet, de kinderen en kleinkinderen.
Bedankt voor alles!
Willy Segers