Vandaag was er in het Woonzorgcentrum Mater Dei te Heikruis een officiële "huldiging" of "overdracht" van een bas-reliëf in koper van Gustaaf Vandermeeren.
Edwig Vandermeeren lichten graag even toe:
Mijn vader Gustaaf werkte vanaf zijn 14 jaar, eerst onder leercontract later als vaste medewerker, voor Lembeeks kunstenaar Camille Colruyt tot een jaar na diens overlijden. Camille Colruyt onderscheidde zich vooral in religieuze werken vervaardigd uit edelmetalen. Vooral koper wekte zijn grootste interesse. Hij hanteerde dan ook een unieke techniek in het drijven van koper.
In België maken vooral zijn werken voor de Abdij van Orval, de gehele inrichting van de Sint-Trudokerk in Meerhout, maar ook zijn creaties voor de Sint-Michiel en Sint-Goedele kathedraal van Brussel een deel uit van zijn levenswerk. Ook zijn reproducties in zilver van het Sint-Gertrudisschrijn van Nijvel zijn uniek. Zijn kelken en beelden, maar ook tal van andere werken, gingen heel de wereld rond.
Mijn vader was gedurende dertig jaar de linker en rechterhand van Camille Colruyt. Deze woorden komen niet uit mijn mond, maar werden neergeschreven door een lid van de familie Colruyt op een condoleance bij het overlijden van mijn vader. Zij omschrijven als geen ander de plaats die mijn vader innam in het atelier van Camille Colruyt.
Edwin en Bruno Vandermeeren
Het werk dat ik schenk is een oefening die mijn vader maakte toen hij 14-16 jaar was, allicht in opdracht van Camille. Het is een afbeelding van de kruising van Christus. Het stond jaren in een vergeten hoekje in de kelder van het ouderlijke huis in het Maasdal te Essenbeek, tot ik er per toeval op botste. Nadat ik mijn vader om toelichting vroeg, vond ik het zo een mooi gegeven dat ik het oppoetste (mijn vader klopte het stiekem zelf nog wat bij), waarna het nadien jaren in mijn eetplaats omhoog hing.
Na mijn verhuis naar de Halleweg paste het niet meteen meer in ons interieur, zodat het, afwachtend op een goede plaats belandde in de berging.
Nadat mijn vader op 2 april 2021 overleed, ging ik terug op zoek naar een plaats waar het tot zijn recht zou komen, maar...tot mijn frustratie....zonder succes. Tot ik plots het idee kreeg om het, als respect voor de goede zorg die hem ginder toekwam, te schenken aan het WZC Mater Dei, waar hij (en zijn vrouw Lisette) zijn laatste levensjaren verbleef. Zijn fotoalbum over de familie Colruyt lag steevast op zijn kastje, en moest iedereen gezien hebben.
Het werk op zich heeft als "kunstwerk" weinig waarde, vermoed ik. Toch maakt het verhaal en de emotie er rond, het des te mooier. Ik ben dan ook zeer blij dat Mater Dei dit "geschenk" met een warm hart aanvaard heeft.
Familie Vandermeeren
Op dinsdag 24 januari maken we er een "officiëel" momentje van, samen met mijn broer, de familie, het team van Mater Dei met Algemeen Directeur Hilde Roekens, Aalmoezenier Raymond Decoster, Priester Cuong(Koen) Van Nguyen, Pastorale Werking, Burgemeester Marc Snoeck en een paar genodigden, met een toast als eerbied voor mijn vader en voor het werk. De plaats waar het in de toekomst zal pronken werd ook bekend gemaakt nl. de inkom van het WZC.
Foto’s © Jan Demol