BRUSSEL – De nu 27-jarige dochter van de man uit Vilvoorde die terecht staat omdat hij zijn vrouw zou hebben gewurgd, getuigde vandaag op het proces van haar vader. Haar emotionele getuigenis is was één van de belangrijkste om een goed beeld van de thuissituatie te kunnen schetsen.
Op 10 november 2006?kwam de dochter naar huis. Omdat ze haar sleutels vergeten was belde ze aan en tikte ze op het raam van de woonkamer, maar er kwam geen antwoord. Ze reed samen met haar vriend naar haar grootmoeder om de reservesleutels. Op de terugweg kruisten ze haar vader die met de auto richting Brussel reed. “Wanneer ik opnieuw de straat inreed, zag ik politiemannen voor het huis staan,” vertelt de geëmotioneerde dochter. “De hulpdiensten kwamen me zeggen dat mama op brutale wijze om het leven was gebracht. Ik was in shock en de dokter gaf me iets om te kalmeren.”
Wat later kreeg de dochter haar vader aan de lijn. “Wanneer ik hem vertelde dat ik het was, werd hij furieus en siste 'Gij en u ‘bougnoule’ (je vriend) moeten er ook aan'. Ik denk dat hij gedronken had, want hij had veel moeite om deftig te spreken.” Tijdens de nacht kreeg de dochter opnieuw telefoon van haar vader, maar deze keer sprak de man normaal. “Hij zei me dat hij niet naar de gevangenis wou en dat hij zelfmoord ging plegen. Ik dacht dat ik de dag erna twee begrafenissen ging moeten regelen.” vertelt ze.
“Als kind was ik gehecht aan mijn vader, maar ik gedroeg me naar zijn wil” vertelt de dochter van de beschuldigde. De relatie tussen vader en dochter verliep vrij vlot tot wanneer de dochter afstudeerde in het middelbaar en naar de universiteit ging. “Papa koos voor de KUL, dat vond hij een goede universiteit. Ik koos(dan) voor Germaanse filologie wat me nog tof leek, maar het was verschrikkelijk. Ik slaagde niet in mijn eerste jaar en mijn vader was teleurgesteld in mij. Ik mocht van hem ook geen andere richting proberen, maar mama gaf me toch die kans,” vult ze aan.
Eerder deze week bleek dat de beschuldigde al eens erge ruzie had met zijn dochter waar de moeder moest in tussenkomen. “Ik schreef nog brieven naar een vriendin omdat we geen internet hadden thuis,” getuigt de dochter . “Bij de les informatica hadden we leren werken met chatprogramma, waarmee we via internet met elkaar konden praten. Zo hoopte ik dat ik zo meer contact kreeg met die vriendin,” zegt de dochter snikkend. Dit stond ook in die brief, maar mijn vader vond hem en werd heel erg boos. Hij vroeg me om uitleg en omdat ik niet kon antwoorden, trok hij aan mijn haren zodat ik op de grond viel. Hij zette zich met zijn knieën op mijn borstkas en ik voelde dat ik moeilijk adem kreeg. Gelukkig kon mama hem van mij kunnen weghalen. Ik wou dat ik er op 10 november (dag dat het slachtoffer stierf, nvdr) ook voor haar was, zoals zij er toen voor mij was.”
De dochter hoopt dat ze het hele verhaal na het proces kan afsluiten. “Ik ga vaak tijdens mijn middagpauze naar het graf van mama, dat is het enige dat ik nog heb. Ik ben haar enorm dankbaar dat ze me haar kracht gegeven heeft.”