“We hebben het wel erg verschillend aangepakt”, zegt Van Praet. “Ik ben aan het begin van de week naar een goedkope supermarkt geweest en heb er mijn kar zo vol mogelijk geladen voor 26,5 euro. Onder het budget, dus! Door bijvoorbeeld ontbijtgranen te kopen en brood in te vriezen, lukt het om daar een week van rond te komen. Helaas blijken pizza’s bijvoorbeeld erg goedkoop te zijn, dat zal mijn gewicht zeker geen goed doen.”
Koen Tilley heeft zich dan weer de prijzen van basisproducten eigen gemaakt. “Ik weet nu perfect hoeveel een brood kost”, lacht hij. “Voordien moest ik daar niet echt specifiek op letten, maar nu heb ik bij de bakker zelfs al de prijs van een piccolo gevraagd. Ik heb er eentje gekocht. Ik eet ook gewoon minder. In tegenstelling tot Koen ben ik op enkele dagen al twee kilo kwijt.”
Voor de collega’s is de ervaring nogal confronterend. “Niet dat we normaal luxueus leven”, zegt Van Praet. “Maar ik woon nog thuis, dus als ik de koelkast opentrek, heb ik alles wat mijn hartje begeert, maar van de prijs van pakweg een bloemkool had ik geen idee. Nu heb ik een schap alleen voor mij waar mijn inkopen staan voor deze week, maar al de rest ziet er veel aanlokkelijker uit. Sommige zaken die je als voor de hand liggend beschouwd, blijken plots niet zo vanzelfsprekend te zijn.”
“Normaal gaan we samen een broodje eten als we klanten bezoeken”, vult Koen Tilley aan. “Nu nemen we onze boterhammetjes mee, een broodje soupeert immers als snel je hele dagbudget op. Ook gezellig ’s avonds een biertje drinken is er deze week niet bij.” Nochtans bestaan daar ook truukjes voor. “Ik heb me deze week op café laten trakteren”, bekent Van Praet. “Al is dat natuurlijk een beetje vals spelen.”
In elk geval is deze week een goede les in nederigheid. “Als het al zo moeilijk is als je alleen over eten moet nadenken, wat moet dat dan zijn als je ook nog eens elke maand moet tellen voor elektriciteit en huur?”, vraagt Koen Van Praet zich af. “Voor ontspanning blijft er dan waarschijnlijk niks meer over. Het is echt overleven.”
Met het einde van de week in zicht, begint nu ook het gemis in “luxeproducten” als chocolade voelbaar te worden. “Nochtans ben ik geen snoeper”, zegt Koen Tilley. “Maar nu ik het me deze week niet kan permitteren, snak ik er echt naar. Als ik deze uitdaging een maand zou moeten volhouden, vrees ik dat ik binnen enkele dagen toch ’s nachts stiekem naar de koelkast zou sluipen.”
Je kan de ervaringen van de 52 deelnemers aan de “Leef je in”-week volgen op de blog http://leefjein.ocmwdilbeek.be.