Meer dan vijf jaar geleden kocht spoorwegbeheerder Infrabel negen woningen op vlak aan het station van Sint-Genesius-Rode. Bedoeling was om in het kader van het Gewestelijk Expresnet (GEN) twee extra sporen aan te leggen, en daarvoor was ruimte nodig. Na de onteigening stonden een aantal woningen leeg, anderen werden verhuurd. Inmiddels ging het van kwaad naar erger met de panden, en omwonenden klaagden over krakers en vandalisme. De woning boven de vroegere bakkerij raakte begin dit jaar nog zwaar beschadigd na een aangestoken brand. Ook het gemeentebestuur drong aan op een snelle afbraak, en gisteren zijn dan de eerste huizen tegen de vlakte gegaan. ‘Eind 2008 hadden we een vergunning’, vertelt Bram De Saedeleer van Infrabel. ‘Maar we wilden de mensen de kans geven om een nieuwe woonst te zoeken. Begin dit jaar is de laatste persoonn dan vertrokken. Maar net dan werd de vergunning voor het GEN geannuleerd door de Raad van State, waardoor we een speciale vergunning moesten aanvragen voor de sloop. Begin september had alles kunnen beginnen, maar dan werd er nog asbest aangetroffen. Daarom is het oktober geworden.’
De noodgedwongen vertrokken handelaars stellen zich toch vragen bij de gang van zaken. ‘Dertien jaar stond ik in die bakkerij, toen ik in mei van 2004 te horen kregen dat we onteigend zouden worden’, vertelt An Permentier (36), die nu een bakkerszaak heeft in het centrum van Sint-Genesius-Rode. Aan het einde van vorige eeuw waren er al vage geruchten, maar plots ging alles snel. De onmacht was groot. De onteigening was voor openbaar nut, waardoor we er niets tegen konden beginnen. Zelfs had ik een juridische procedure opgestart, dan moest ik er nog uit. Ik heb zelfs al mijn ovens en koelkasten moeten achterlaten, want dat was in de prijs inbegrepen. Destijds was ik daar enorm door aangedaan, maar ik heb gelukkig redelijk snel een handelspand kunnen vinden in het dorpscentrum van Sint-Genesius-Rode. Ik ben hier tevreden, en de zaak draait goed. Maar ik stel wel vast dat ik daar eigenlijk nog vele jaren had kunnen blijven. Want nu pas worden de woningen afgebroken, en de eigenlijke werken zijn ook nog niet voor morgen. Maar goed, dat is mijn probleem niet meer.’
Met de sloop heeft Permentier het niet echt moeilijk. ‘Ik ben blij dat ze nu in gang schieten’, zegt Permentier. ‘Moeite om naar de afbraakwerken te kijken, heb ik niet. Ik moet er sowieso bijna elke dag langsrijden, en automatisch kijk je dan eens. Ik heb de containers van de firma zien staan, maar dat deed me eigenlijk niets. Ik had het moeilijker toen ik begin dit jaar vernam dat er een brand had gewoed. Er hebben ook krakers in gezeten. Dat vond ik eigenlijk best leuk. Zo had het gebouw nog zijn nut. Dat de vrijgekomen ruimte nu in eerste instantie als parkeerterrein zal dienen, is ook positief. Want veel parkeerplaats, is er daar niet.’
De afbraakwerken duren vermoedelijk drie weken. Ook wordt er ’s nachts gewerkt, om zo de woningen het dichtst bij de spoorlijn te kunnen neerhalen. In november is nog een woning in de Paardenstraat, in de wijk De Hoek, aan de beurt.