LENNIK – Duizendpoot Jan Van Reepingen vierde vandaag dat hij al 25 jaar als schoenmaker aan de slag is. De klanten kregen als bedanking een lekkere witte praline.
Jan Van Reepingen is actief al regisseur, toneelspeler en als verzamelaar van duizenden beelden uit de oude doos. Je zou er bijna bij vergeten dat Jan een uitstervend beroep beoefent. “Eigenlijk heb ik mijn job te danken aan de betreurde Daan Vervaet. Ik was werkloos en hij vond voor mij een betrekking als schoenmaker. Mijn broers konden met hun handen werken en ik wilde bewijzen dat ik dat ook kon. Ik kon bij Mister Minit aan de slag als hulpje van de schoenmaker. We volgden gedurende een jaar na de werkuren ook een avondcursus waardoor het lange dagen werden”, vertelt Jan.
Zelfstandig
De jonge schoenmaker leerde de knepen van het vak en na drie jaren was de tijd rijp om op eigen benen te staan. “Ik vond een werkplaats in de oude specerijwinkel met de bolle ramen in de Algoetstraat. Het was een aangenaam kader maar later trok ik naar de pannenkoekenzaak in de Keymolenstraat. Hier had ik drie keer meer ruimte zodat we er ook het Lenniks Archief konden onder brengen”, zegt Jan.
De Lennikse schoenmaker trekt klanten uit heel het Pajottenland en dat kan eigenlijk niet anders want je moet al naar Dilbeek om de dichtstbijzijnde schoenlapper te vinden. “De mensen klagen dat er niet genoeg schoenmakers meer zijn, maar je moet weten dat er gewoon geen scholen zijn waar je de stiel kan leren. Waarom geeft de overheid geen premie aan een schoenmaker, die een jongere op leidt?”, vraagt Jan zich af.
Rubber
Toch is het niet zo evident om herstellingsatelier voor schoenen recht te houden. “Een herstelling kost dikwijls al zo veel als een nieuw paar schoenen. Synthetische schoenen zijn meestal niet meer te herstellen. Gelukkig zijn er nog genoeg klanten die klasseschoenen kopen, die zelfs meermaals kunnen hersteld worden”, weet Jan.
De 51-jarige schoenlapper denk zeker nog niet aan ophouden. “Het is iets al knutselen. Als kleuter leer je knippen, plakken en kloppen. Ik doe dat graag. Het vakmanschap leer je met de jaren. Ik heb nu toch al 28 jaar ervaring opgedaan. Toen er zich jaren geleden een jonge schoenmaker in de gemeente kwam vestigen was ik bang voor de concurrentie maar de jongen verdween twee jaar later en ging hamburgers verkopen. Het gesprekje met de klanten hoort er natuurlijk ook bij”, besluit Jan.