Waar vroeger, als de avond viel, het Dominicanessenklooster in haast volstrekte rust baadde, kon je maandagavond 13 februari op de koppen lopen. Meer dan 350 inwoners van Herne, Mark en Edingen bezochten er de infomarkten van Eoly, de energiespecialist van Colruyt, en van Komitee solidair, bewoners van het agrarische relictgebied wat ook de Heysel van Herne wordt genoemd.
De drie geplande windturbines op Vlaams grondgebied langsheen de minder drukke spoorlijn Halle -Froyennes beroeren de gemoederen aan beide kanten van de taalgrens. Persinfo legde zijn oor te luisteren bij voor- en tegenstander. Ook twijfelaars met serieuze argumenten komen aan het woord.
Vóór
Iedereen, op de Amerikaanse president en zijn kornuiten na, raakt er stilaan van overtuigd dat de voorraad fossiele brandstoffen eindig en erg belastend is voor het milieu. Het gebruik van de voor het grijpen liggende windenergie biedt enorme en vooral schone oplossingen. Maar vooraleer warmte en licht de huiskamer binnen stromen, dient nog heel wat te gebeuren. Windturbines dus te land en te zee. Om de bevolking een duwtje in de rug te geven, nodigt Eoly de burger uit aandeelhouder - 250 tot 5000 euro - te worden van één mastodont in een speciaal voor hem opgerichte coöperatieve. Het totaalpakket aan de man/vrouw te brengen aandelen bedraagt 3, 5 miljoen euro voor één windturbine. De twee overige zijn eigendom van Colruyt.
De bestuurders van de energiespecialist stellen uit ervaring te weten dat mogelijke geluids- en lichtimpact best mee vallen terwijl na verloop van tijd dergelijke torens ook opgaan in het landschap.
Tegen
Komitee Solidair en medestaanders uit Edingen-Mark zijn absoluut niet tegen windturbines gekant.
De gekozen inplantingsplaats vinden zij echter bijzonder ongelukkig gekozen. De landschapsschade valt in dit beschermde gebied niet te overzien. En wat als de geproduceerde decibels de bewoners
‘s nachts wakker houden? Natuurlijk went alles maar kan dit zomaar ten koste van een omgeving waar men al die jaren vergroeid is met de grond, zijn geluiden, ongerepte wolkenhemel, fauna en flora?
En wie verkoopt zijn roots voor een aandeel van 250 euro? Drie en een half miljoen aandelen verkopen aan de lokale bevolking, is een haast onmogelijke opdracht. De windturbinebouwers zullen om hun doel te realiseren mensen (lees bedrijven) erbij moeten betrekken die in hun verste verte nooit enige hinder zullen ondervinden van die stalen reuzen waarvoor zij in de beugel hebben getast.
Alternatieve mogelijkheden? De Hernieuwbare Energieatlas Vlaanderen duidt in het groene kwadrant
twee (andere) gebieden aan waar de wind maximaal kan worden benut. In eentje ervan ving men echter bot. De andere werd niet overwogen.
Twijfelaars
De aversie tegen het menselijke ‘not in my backyard’ hoor je uit de monden van zij die precies niet in die achtertuin wonen. Toch pleiten een aantal buurtbewoners voor een mentaliteitswijziging. Een probleem wordt het wel wanneer de euvels en gebreken aan het licht komen eenmaal de windmolens er staan. Is er dan nog een pasklare oplossing voorhanden?
En nu?
Worden de nodige vergunningen verleend? Gaat men in beroep? Zwelt het protest aan? Zoekt men niet beter naar andere meer geschikte locaties voor deze windturbines?
Samen aan tafel zitten, praten met en luisteren naar elkaar én zich inleven in de andere, ook in die van de eenzaamste enkeling. Een must van jewelste als je de burger au sérieux wil nemen.
Een eerbaar compromis moet toch mogelijk zijn?