Rust en Verzorgingstehuis Sint-Felix valt niet meer weg te denken uit het straatbeeld van de groene gemeente met zijn machtige romaans-gotische kerktoren. De bewoners van dit moderne en open RVT kijken ieder jaar uit naar het bezoek van de raadsleden van het OCMW. Algemeen directeur Wouter Van Audenaerde en directeur Bewonerszorg Marc Van Nieuwenhove spraken hun dank uit voor dit initiatief dat een sterk signaal geeft tegen de almaar toenemende onverschilligheid in onze samenleving.
Poëzie
OCMW-voorzitter Carina Ricour, zelf 35 jaar professioneel verzorgingsassitent waarvan sinds 2006 als hoofd, had haar nieuwjaarswensen zorgvuldig voorbereid:
“Wij zijn verheugd hier opnieuw aanwezig te zijn in jullie midden. Elk jaar opnieuw is dit de dag waarbij de raadsleden, secretaris en personeel van OCMW Herne met veel plezier een kijkje komen nemen bij jullie bewoners. En met een kijkje bedoel ik dan ook ‘verheugd’ èn ‘dankbaar’ toekijken voor de goede zorgen die elkeen hier ontvangt van jullie medewerkers.
Uiteraard blijven wij vereerd hier met onze thuiszorgdiensten en maatschappelijk werkers ons steentje te mogen bijdragen: momenteel helpen wij 7 flatbewoners met het onderhoud van hun flat; talrijke bewoners van de flats en het rustoord maken gebruik van onze vrijwilligers van de MMC en tevens kunnen we stellen dat jullie vorig jaar 391 maaltijden serveerden voor de gebruikers van het dorpsrestaurant.”
“Mensen op rust –zoals ze hier wel al eens genoemd worden- denken vaak heel veel na over hun leven, de dingen die kwamen of net niet gekomen zijn, de dingen die gingen of net niet gingen.
Al meermaals ondervond ikzelf en ook allicht iedereen hier aanwezig, dat –als we de tijd nemen om met bejaarden te praten- er in hun woorden vaak veel levenswijsheid schuilt. Hun ervaringen, hun levensweg beluisteren ,horen hoe ze zichzelf nu als bejaarde evalueren in de ‘herfst’ van hun leven: dààr moeten wij tijd voor vrijmaken. Daarom heb ik als voorzitter één groot woord, één grote opdracht voor elkeen van ons in 2017: LUISTER naar hen en naar elkaar en neem de levenswijsheid van die ander mee in jouw eigen leven.”
Om dit te kaderen, spoorde ik het gedicht op van Marleen Vandekerkchove. Zij werd in 2016 tot de dichter van Gavere verkozen.
Herinneringen
In mijn huis staat
een draaitrap van herinneringen
naar de wijnkelder van mijn geest.
Honderden flessen gevuld met
emoties en warme souvenirs
achter de kurken van verstreken tijd.
Jaren van koesteren en bewaren
de grand cru’s van mijn leven
op kelderrust… zacht rijpend naar
een vol en krachtig boeket.
Mijn wijnkelder
mysterieus en ongrijpbaar
aroma’s van gedachtenissen
die stil evolueren
op de flessen van de tijd.
Forse bouwplannen
In Genesis 5:25-27 lezen we dat Methusalem 969 jaar is geworden. Zo’n vaart zal het wel niet lopen met ons maar vele babyboomers mikken meer en meer met succes naar de 90+ levensjaren. En zij die op die hoge leeftijd nog hun eigen stekje betrekken, lopen niet dik. RVT’s zoals Sint-Felix en andere betekenen dan ook een zegen in een comfortmaatschappij als de onze. De huidige site oogt mooi maar kan de talrijke aanvragen op korte termijn vaak niet beantwoorden. Uitbreiding is dus dringend aan de orde.
Momenteel verzamelen de architecten de nodige vergunningen, rapporten en andere vereenvoudigde papieren nodig om de goedkeuring van het gemeentebestuur te verkrijgen. Nieuw is het verplichte archeologische onderzoek. Misschien steekt een of andere Kartuizer of middeleeuwse vorst nog een administratieve stok in de wielen.
Als alles goed verloopt zouden er 42 assistentie- en 4 kortverblijfwoningen het complex vergroten. Nog eens vier ervan wil het beleid bewust niet invullen om deze na verloop van tijd alternatief in te vullen met dagverzorging, consultatieruimte zorgverleners, een aanleunflat en andere creatieve mogelijkheden. Het RVT zelf blijft binnen zijn contouren. De beschikbare capaciteit is opgebruikt.
Een gelukkig residentenechtpaar
Even binnen gewipt in de knusse assistentieflat van het echtpaar Louis Devleeshouwer en Marie Berchmans. In 2009 beslisten deze ingeweken en toen nog niet zo lang gepensioneerde Edingenaars om hun (te) grote woning te ruilen voor een kleiner maar comfortabel optrekje. In het begin was het wat wennen maar toen het langer licht werd en de lente de ongezellige winter achter zich liet, werd het genieten met volle teugen. Vooral het alles zelfstandig kunnen beredderen van het eigen potje koken tot zelf poetsen en zonder enige hulp staan en gaan waar en wanneer men ook maar wil, geeft dat heerlijke gevoel van onbeperkte vrijheid. Lekker gaan eten in het weekend en een weekje aan zee of de Ardennen behoren tot hun favoriete bezigheden. Ook hun dochter en kleinzoon lopen geregeld langs en zien dat opa en oma de juiste keuze hebben gemaakt. Eén gouden raad geven ze uw reporter mee:‘ Druk, wie eraan denkt een assistentiewoning te willen betrekken, op het hart, dit niet op de lange baan te schuiven maar snel te beslissen.’
De centrale ligging van hun flat aangebouwd tegen het eigenlijke rust- en verzorgingstehuis geeft hun bovendien een echt gevoel van veiligheid en geborgenheid.
Werken in de schaduw
De directeuren, (hoofd)verpleegkundigen, verzorgingsassistenten, keukenpieten en onderhoudsmensen werken vaak in de schaduw. Geen grote verklaringen maar gewoon altijd paraat staan voor de ouder wordende medemens. Waardering en respect zijn hier meer dan op hun plaats.
Info www.sintfelix.be