Adjudant Julien Dero hoorde maandagochtend brandweerwagens met loeiende sirenes naar zijn straat in Lembeek rijden. De man dacht dat er een interventie aan de gang was, maar toen hij het rolluik opende bleek dat de hulpvoertuigen voor zijn deur halt hielden. Het waren de collega’s van zijn ploeg die uit de brandweerwagens sprongen en hem mee namen naar de kazerne.
Daar stonden de makkers van de afgaande ploeg hem op te wachten met een watergordijn zoals ook de vliegtuigen wel eens begroet worden. Iedereen had dit onthaal strikt geheim kunnen houden waardoor Julien helemaal verrast werd en hij met een krop in de keel uit stapte.
Voor enkele jaartjes,..
Drie dagen na het einde van zijn legerdienst ging de 19-jarige Julien Dero in dienst bij de Halse brandweer. “Ik had een jaar voordoen een examen afgelegd en kon beginnen samen met Emiel Mordijck en Wilfied De Leeuw. Het was toen moeilijk om werk te vinden en ik dacht maar enkele jaartjes bij de brandweer te blijven”, vertelt Julien. Op 21 mei zou hij 40 jaar actief geweest zijn bij de brandweer. “Na een tijd wilde ik niet meer weg bij de brandweer. Je zit in een groep collega’s en het is afwisselend werk. “
Het materiaal was toen nog niet zo efficiënt als nu. “De eerste dag legden ze ons uit welke trucjes we moesten toepassen om sommige machines aan de praat te krijgen. Niet dat we toen te klagen hadden over onze ladder- en pompwagen maar nu is de bediening toch veel eenvoudiger geworden”, stelt Julien vast.
Instorting
In bijna 40 jaar brandweercarrière kom je heel wat tegen. Gelukkig bleef Julien gespaard van ernstige ongevallen maar soms was het op het nippertje. “Tijdens een brand in het centrum van Halle konden enkele brandweerlui net op tijd het pand verlaten toen achter hen het gebouw in stortte. Ik brak eens mijn staartbeentje toen ik bij een soort flashover een verdieping lagen moest springen. Het liep ook eens mis tijdens een voorbereiding van een demonstratie. We wilden tonen hoe je je met een blusapparaat een weg door een brand kan banen maar plots zag ik geen steek meer. Gelukkig kon een collega me naar buiten trekken.”, vertelt Julien.
58 uren wakker
Soms wordt er zeer veel van brandweermannen verwacht. “Toen het kanaal overstroomde bleven we 58 uur aan de slag. Tijdens de treinramp in Buizingen zat ik de hele dag in het crisiscentrum. Maar er zijn ook vele branden geweest waaronder enkele grote boerderijbranden maar ook de dubbele moord in Heikruis, bijvoorbeeld, die je niet zo maar vergeet.”
Dierenvriend
Julien heeft het ook voor dieren. “Ooit haalde ik eens 5 keer na elkaar dezelfde kat uit een boom. We hebben ook eens een papagaai gered, die helemaal onder het roet zat. Het dier heeft het overleefd. Ook dieren houden een trauma aan over aan een brand, zoals het voor hun baasjes zwaar is om een dier te verliezen.”
Hij liet ons groeien
Juliens makkers vonden dat er wel wat extra aandacht mocht besteed worden aan zijn laatste werkdag om wat al die jaren gepresteerd heeft voor de samenleving. “We hebben veel waardering voor onze adjudant. Hij had veel aandacht voor de kwaliteiten van elk van ons. Zo hielp hij de collega’s zich opwerken zonder dat ze het misschien zelf beseften”, zegt Jeroen Tielemans. Julien deed sinds 1989 meer aan preventie maar op de interventies werd zijn vakkennis nog altijd gewaardeerd. “Tijdens interventies merkte Julien dikwijls zaken op die wij als jongere brandweerlui over het hoofd zagen. Hij is een voorbeeld voor zijn opvolgers.”
Skivakantie
Dinsdag rijdt Julien niet meer naar de kazerne en begint zijn pensioen. “Ik zal ’s morgens opstaan en zien wat de dag brengt. Er is werk in onze grote tuin en de binnenmuren wachten op een verfbeurt. En vrijdag vertrek ik naar Oostenrijk op skivakantie”, besluit Julien.