Het GEN is niet gemaakt om files te doen afnemen

Het Gewestelijk Netwerk is niet ontworpen om iets te doen aan de vele files in en rond de hoofdstad, maar wel om blijvend ambtenaren en bedienden naar de steeds groeiende Brusselse kantoorwijken te brengen. Alleen door decentralisatie kunnen de files oplossen. Het was ook de bedoeling om Brussel, door de bouw van satellietsteden, 20 km te doen groeien.

Dat zegt Wilfried Wouters, die er jarenlang in slaagde door stil lobbywerk, heel wat bouwprojecten te verhinderen in de groene Vlaamse rand.Hij geeft in een niet-uitgegeven boek een kijk op die periode.
“Toen ik na een verblijf van twee jaar in de Kempen terug keerde naar de Zennevallei zag ik dat er door mijn dorp Huizingen een snelweg werd aangelegd en dat er bossen werden gerooid voor verkavelingen. “Ik besefte toen dat Brussel moest tegen gehouden worden en we zijn daar in geslaagd. We rolden van het ene dossier in het andere.”

Almachtige CVP

In 1974 kon ik minister van cultuur Frans Van Mechelen bereiken. De CVP was toen almachtig. Ik leerde ook Wilfried Martens en Paul D’Hoore kennen. Zo kwam ik terecht bij ambtenaar Fons Pauwels van Ruimtelijke Ordening Vlaanderen. “Hij deelde mijn visie en samen konden we het gewestplan aanpassen. In de fase tussen het voorlopige en het definitieve gewestplan kregen heel wat zones voor woningbouw een andere bestemming. Zones waar er satellietsteden waren gepland, werden weer groen. Zo bleef er de groene gordel bestaan en werd voorkomen dat Brussel enorm kon uitbreiden.”

A8 geschrapt

 

Er werden landschappen en hoeves beschermd, en we konden de A8 door het Pajottenland laten schrappen. Het gebied tussen het Woonzorgcentrum Vanderstokken en het dorp van Pepingen ging opgevuld worden met een verkaveling van 600 woningen, de aanzet tot een nieuwe stad. Een Nederlandse bouwmaatschappij, met de koninklijke familie als hoofdaandeelhouder, wilde in Buizingen, Lot en Huizingen 3.000 woningen uit de grond stampen. Ze wilden hier realiseren wat ze in Nederland niet mochten. In de Beemd in Huizingen waren appartementsgebouwen van 12 verdiepingen voorzien. Ook in Ruisbroek had de burgemeester toen grootse bouwplannen. In Halle ging de wijk Het Windmoleken uitgebreid worden met appartementsblokken Tijl en Nele. We konden die woongebieden schrappen en zo beletten dat die dorpen aansloten bij de Brusselse agglomeratie.

Europese ambtenaren

De provincie wilde het prachtige domein Groenenberg plaats laten ruimen voor een villawijk voor Europese ambtenaren. Een tweede project was een pretpark voor die Euroambtenaren. Maar we zorgden ervoor dat ook Groenenberg groen bleef. De huidige uitbreiding van de rozentuin in het domein Coloma in Sint-Pieters-Leeuw werd geen villawijk. Dat werd beslist op een geheime CVP-vergadering.

We konden enkele ministers overtuigen dat die bouwplannen voor verkeers- en taalproblemen zouden zorgen. “Ambtenaar Fons Pauwels kreeg van Wilfried Martens en Paul D’Hoore de toelating om het groene Vlaams-Brabant te redden. Het was een beetje een geheime loopgrachtenoorlog. Plaatselijke politici snapten niet wat er gebeurde. Hun plannen waren naar de prullenmand verwezen. Toen er aan de gewestplannen moest gewerkt worden, bestonden er slechts verouderde plannen. “Daarop hebben we van vele woongebieden woonuitbreidingsgebieden gemaakt. We hebben het gewestplan verbeterd en 10.000-en woningen geschrapt.”

Cultuur

Ook op cultureel vlak bewoog er iets achter de schermen. In Linkebeek was de cultuurraad op zoek naar een lokaal, maar in de faciliteitengemeenten konden gemeentelijke culturele centra niet gesubsidieerd worden. Met de hulp van minister Rika De Backer is dat toch gebeurd, en werden bijvoorbeeld in Rode de Boesdaelhoeve verworven en ontstond vzw De Rand.

Pers

De Vlaamse Rand was in die jaren een weinig gekende regio. Voor vele politici was het zoiets als een groot bos waar amper mensen woonden. Maar ook de nationale pers had weinig kaas gegeten van dat heuvelachtig gebied, dat dreigde volgebouwd te worden. Tijdens een betoging tegen de uitbreiding van de faciliteiten in 1974 in Halle, waarbij 60.000 mensen kwamen meestappen, werd ervaren welke onbekende zone onze streek was.
“Toch kon ik er journalisten van De Standaard en Knack als Sus Verleyen en Johan Struye er voor warm maken. Verleyen schreef onder meer een stuk met als titel: ‘Vanderstokken, Het knekelhuis in De Beemd’. Ook Piet Van Brabant en Manu Ruys sprongen op de kar. We kregen hele pagina’s in de pers. Het was niet meer tegen te houden”, lacht Wilfried.

“Alles viel stil in 2011 omdat de N-VA hetzelfde begon te doen als de Volksunie met Schiltz in de jaren 1970. Ze stonden faciliteiten af aan Brussel maar ze stootten op verzet van organisaties zoals het Halle-Vilvoorde-comité”, zegt Wilfried.

Bouwwoede

Ondertussen duiken er weer vele bouwprojecten op in de groene rand. Zo wordt de stad Halle enorm uitgebreid. “Wat we toen bereikten, is nu niet meer mogelijk. We konden heel wat realiseren achter de schermen en de CD&V vreesde dat er een nieuwe partij in de maak was. Ze snapten niet wat erachter zat. Er werden bijvoorbeeld al rioleringen aangelegd voor 870 kavels in het Frankveld waardoor het dorp van Beersel zou aansluiten bij Brussel. Niemand snapte hoe het kon dat hele woongebieden van bestemming veranderden. Wilfried Martens, toen voorzitter van de CVP, had beloofd er groengebied van te maken en hij hield woord. En dit ondanks de enorme druk van bouwpromotoren.”

Overbodig GEN

“Men wilde alle werk in Brussel concentreren waardoor er meer en meer files ontstonden. Vele Vlaamse ambtenaren zouden hun werk in eigen streek kunnen uitoefenen. Die concentratie in Brussel is de enige reden voor de aanleg van het Gewestelijk Expresnet. “We probeerden daar de politieke partijen van bewust te maken. Bleek toen dat geen enkele politieker dat dossier gelezen had. Het dossier was op een moment zelfs zoek. Ik kon één Franstalig exemplaar op de kop tikken en liet het vertalen. Vlaanderen liet zich bij de neus nemen want door de kantorenconcentratie in Brussel neemt de fileproblematiek alleen maar toe. Ondertussen betaalt Vlaanderen 3/4 van de aanlegkost voor het GEN.”

Niet laten betijen

Maar wat brengt een enkeling er toe om zich zo hard in te zetten voor het behoud van zijn streek. “Op een dag word je geconfronteerd met iets bedreigend. Je kan dan gewoon laten betijen of er iets aan doen. Het was fijn om dossiers te kunnen onderzoeken. “

“Het grootste probleem was de onwetendheid in Vlaanderen. Ze wisten niet hoe de groene Vlaamse rand bedreigd werd. Fons Pauwels, zelf uit Dworp, snapte het wel. Dankzij hem konden we beletten dat alles werd vol gebouwd. Het was een voortdurende strijd achter de schermen waar niemand toen iets van wist”, besluit Wilfried Wouters.

Stapels krantenknipsels nu gebundeld in naslagwerk

Wilfried Wouters verzamelde in al die jaren duizenden krantenknipsels over wat er bewoog in de Vlaamse rand. Die lagen opgestapeld in een kamer in zijn woning. Hij sloot zijn verzameling samen te vatten en het eerste resultaat daarvan is een naslagwerk van meer dan 100 bladzijden met als titel: “Plattekaas”.

Zie: Plattekaas - EEN GROENE GORDEL ROND BRUSSEL (Een dagboek 1972 – 2011) van Wilfried Wouters

 


Nieuws melden Adverteren op Persinfo?