GOOIK - Piet Chrispeels, de huidige eigenaar van de hoeve Paddenbroek die, via de Vlaamse Landmaatschappij, door de gemeente Gooik wordt aangekocht, is verbolgen over de betichtingen die oppositiepartij Open-VLD heeft geuit. Hij noemt de uitlatingen van de Open-VLD over eventuele bodemverontreiniging op het terrein laster.
Piet Chrispeels wil één en ander duidelijk stellen. Hij schetst de geschiedenis van de storten van de Nationale Maatschappij van Buurtspoorwegen en weerlegt daarna de beweringen over de verontreiniging en de kostprijs. Chrispeels illustreert zijn betoog ook met enkele foto’s.
Piet Chrispeels:
“Het stort van de Buurtspoorwegen
De Buurtspoorwegen namen in de dertigerjaren het stort langs de lijn Brussel – Leerbeek in Zwartenbroek in Lennik in exploitatie. Bij het begin van WO II geraakte het volgestort en moest worden uitgezien naar een nieuwe locatie. Deze werd gevonden langs de lijn Leerbeek – Ninove naast het Leerbeekbos.
Na verloop van tijd kon op de aangestorte grond een parallel spoor worden aangelegd, zodat “gecontroleerd storten” mogelijk werd. In de aanvoerlijn werd links van het spoor de eigenlijke afval gestort (steengruis, afval uit werkhuizen, vulling uit de spoorbedding, enz.), rechts de grint-vrije gronden uit het onderhoud van grachten en bermen van het Brabantse spoornet. Afval uit andere bronnen werd hier niet toegelaten.
De bedoeling was dat de vrijkomende strook in het areaal van het landbouwbedrijf werd opgenomen. Dit gebeurde dan ook effectief. Vanaf de vijftigerjaren werden de doordeweekse teelten van het gemengde bedrijf ook hier gezaaid en gepland: graan (koren), aardappelen, bieten, klaver enz. Zelfs de eerste pikdorser werd daar uitgetest.
Wanneer in het begin van de zeventigerjaren het storten werd afgebouwd, bij het opdoeken van het spoorverkeer, en werd van het hele terrein weiland gemaakt of muteerde het hele terrein in weiland. Zoals dat nu nog is gebleven.
In 2003 – 2004 werden op de hele oppervlakte een 250-tal fruitbomen aangeplant: appelen, peren en pruimen. Goed voor bijna evenveel variëteiten, die groeien dat het een lust is.
Vervuiling door gevaarlijk afval?
Op het hele terrein is geen enkele dode boom te bespeuren. De jaarlijkse snoei moet zelfs de groei intomen, zodat de boomgaard in het kader van het landschapsherstel volledig tot zijn recht komt. Jaar na jaar neemt ook de dracht van het fruit toe.
Het grondwater is niet vervuild, zoals blijkt uit de ontleding van het water in de 2 uitgespaarde drinkbakken voor het vee. Ook de poel, die in 2004 werd aangelegd, wemelt van leven, met waterdiertjes allerhande en drijvende waterplanten.
De aanklager.
De buurman, die zich na 74 jaar plots als aanklager van “grondige vervuiling” van het stort opwerpt, heeft zelf boter op het hoofd. Hetzelfde stort werd in de vijftigerjaren, met doorgang over het stort van de familie Chrispeels, doorgetrokken tot op zijn terrein over een oppervlakte van één vijfde van het stort. Het is inmiddels een weiland met fruitbomen beplant. Terwijl heel die tijd door zijn vee van het “vervuilde” water drinkt.
Moet hierbij een tekening worden gemaakt?? De man wil zijn vete met de familie nieuw leven inblazen en het initiatief van de Paddenbroek zoveel mogelijk schade berokkenen.
Relatieve vervuiling.
Het stort van de Buurtspoorwegen hier en elders is niet het type “industrieel stort” zoals dit in een latere tijd op meerdere plaatsen werd ingericht. Ten bewijze: het stort langs de Jozef Van Den Bosschestraat en de Zwartenbroekstraat in Zwartenbroek in Lennik werd gedurende enkele decennia in het traditioneel landbouwareaal opgenomen. Vanaf het vrijgeven van dit stort vestigde zich op de zuidelijke uithoek ervan een boerkoos – Jozef Moonens: ”Jef van ’t stort” – die in een inkomen voorzag bij de kweek van plantgoed op de lichte grond. Geen mens dacht aan “vervuiling”!
Later werd het hele “stort” verkaveld: een 18 tal woningen met “alles erop en eraan” (garage, tuin, speelweide, enz.) werden opgetrokken, zonder dat ooit iemand gewag heeft gemaakt van enige hinder, die zou kunnen uitgaan van de aangestorte ondergrond.
Zie ook het artikel over het stort ‘In een groen stationnetje: oude trambaan’ in het boek ‘Op de sofa van de Kesterheide’ (uitgave van de Heemkundige Kring Gooik, 2011).
De aktie van de Gooikse Open VLD.
Als oppositiepartij meet de Gooikse Open VLD zich het recht aan de aankoop van het Natuur Educatief Centrum de Paddenbroek langs diverse wegen in vraag te stellen. Dat is haar goed recht. Alleen kan verwacht worden van een respectabele politieke partij dat ze haar kritiek sereen en eerlijk naar de samenleving toespeelt.
Dit is evenwel niet gebeurd bij het verspreiden van een tweetal persberichten: het eerste vlak vóór de verkiezingen van 28 mei ll.; het tweede, nu recentelijk, in volle verlofperiode (3 augustus ll.). Vele lezers ergeren zich mateloos aan de laster, die langs deze weg over hun hoofd wordt uitgestrooid.
Punt na punt weerleg ik haar kritiek.
Op de eerste plaats kan men verwachten dat de initiatiefnemers zich informeren omtrent het ontstaan en de realisatie van het stort. Pure nonsens is hun bewering dat de stortlijn zich “tientallen meters” hoog boven het landschap verhief. Velen kunnen getuigen dat het hoogste peil van het stortvlak 6 à 7 meter bedroeg en progressief naar de vallei toe verminderde tot een 0,5 meter.
Op dit “metershoge” stort “sterven de aangeplante fruitbomen af”: de tweede loze bewering in het eerste persbericht. De honderden wandelaars langs de vroegere tramroute – nu het wandelpad – spreken deze “observatie” tegen: geen enkele van de 250 fruitbomen staat te sterven! Van volksmisleiding gesproken, waarmee de partij in eigen voet schiet!
Het bodemstaal werd genomen op het terrein van de buurman. Waarom kon dit niet op het terrein van de Paddenbroek zelf?? De insinuatie dat de “vervuiling” op het Paddenbroekse deel groter zou zijn is lasterlijk en slaat nergens op.
In haar tweede persbericht ramt de partij tegen de hoge aankoopprijs aan.
Een partij, die met zicht op immobiliën en beleggingen niet aan haar proefstuk is, zou beter moeten weten en vlug vlug deze kritiek inslikken. Aan de overzijde van de vallei heeft een gerenommeerde brouwerij een hoevetje – veel minder goed gelegen langs de openbare weg – aangekocht voor één miljoen euro. Van een “miskoop door de gemeente” of een “verrijking van de verkoper” betreffende de Paddenbroek gesproken! De zelfverklaarde makelaars moeten het publiek eens informeren over de prijs van een bouwgrond of pand in Gooik. Mijn notaris en andere bevoegden zeggen dat ik niet wel wijs ben omdat ik het pand van de Paddenbroek aan zulke lage prijs verkoop.
En daarbij raak ik mijn zwaarste grief.
De Open VLD, die als partij de taak heeft de samenleving mede kansen te bieden, schopt aan tegen een initiatief dat al 14 jaar loopt, en dat duizenden bezoekers – veelal kinderen en jongeren, maar ook professionelen en hobbyisten – boeide en nog boeit. Vele vrijwilligers hebben daarin hun talent en werkkracht gestoken: de opbouw van een natuur-educatief centrum uit het niets tot wat het nu is! Of zij de ergerlijke kritiek van deze “respectabele” partij nemen? Bezwaarlijk niet!
Ik zou de partij de raad willen geven zich in de politiek niet langer op sleeptouw te laten nemen door een individu, dat de Paddenbroek niet in zijn hart draagt en langs slinkse wegen wil beschadigen, op straffe van elke geloofwaardigheid te verliezen.
Tenslotte stellen velen zich vragen bij het tijdstip van de publicatie van de klacht: vlak vóór de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen, en onder het jaarlijks groot verlof! Wie wil de Gooikse Open VLD hiermee raken? Alleen de Paddenbroek? Een goede verstaander vindt wel zelf het antwoord.”, aldus Piet Chrispeels.
P.S. Aanbevolen lectuur: “Van stortplaats tot uniek natuurgebied” in Kringloop Nieuws, mei 2014, p.6 (Regio Leuven)