HALLE - Een van de negen beklaagden die maandag mogelijk veroordeeld zou worden in een drugsproces, heeft zich eind vorige week voor een trein gegooid in Beersel. De 39-jarige Bart S. uit Halle zat vijf maanden in voorhechtenis en werd daardoor zwaar depressief . “Hij kon niet leven met de gedachte dat hij terug naar de gevangenis zou moeten”, vertelt zijn vriendin. “Justitie is in de fout gegaan.”
Bart S. werd aangehouden nadat speurder hem via telefoon een afspraak hoorden maken om drugs te verhandelen onder de kerktoren. Het parket heeft nooit kunnen bewijzen dat hij drugs dealde, maar hij werd aanzien als tussenpersoon. Daarom werd tijdens de zitting van de correctionele rechtbank één jaar cel gevorderd. “Zijn aanhouding werd maand na maand verlengd”, vertelt Katia Dekerf, die sinds vijf jaar zijn vaste vriendin was. “Hij was een drugsgebruiker, maar was zeker geen lid van een zogenaamd drugsnetwerk. Zijn advocaat Wouter Smet en ik begrepen dan ook niet waarom hij zo lang in voorhechtenis moest zitten. In die eerste weken van zijn aanhouding zag Bart in dat hij fout was geweest en hij wilde zijn leven beteren. Hij bood aan om zich te laten behandelen in De Sleutel, maar dat werd geweigerd. Bart bleef maar in voorhechtenis zitten en hij werd depressief. Nadien vertelde hij me ook dat hij het heel moeilijk had omdat hij geen begeleiding kreeg voor zijn drugsprobleem.”
Na vijf maanden in het arresthuis in Vorst te hebben gezeten, werd Bart S. opeens vrijgelaten. “Die eerste dagen was hij heel blij dat hij terug thuis was”, gaat Katia Dekerf verder. "Al snel viel hij weer in een put. Hij zei me dat hij niet terug wilde naar de gevangenis. Ik kon zien dat hij daar heel angstig voor was. Enkele dagen voor zijn overlijden belde zijn justitieassistente omdat hij een afspraak had gemist. Bart begon te panikeren en vreesde dat hij terug naar de cel moest.”
De 39-jarige man werd vorige week donderdag gevonden nadat hij zich onder een trein had gegooid. Hij wordt maandag in Lot begraven, op hetzelfde moment dat de acht andere beklaagden hun straf te horen krijgen. “Hij moet enorm veel schrik hebben gehad”, besluit Katia. “Want zelfs al zou hij veroordeeld worden tot één jaar cel, had hij die normaal niet moeten uitzitten, omdat hij al vijf maanden in voorhechtenis had gezeten.”